18 maart

Precies 2 weken geleden zijn we hier voor het eerst wakker geworden. Het voelt al als een maand. In die 2 weken hebben we zoveel meegemaakt en aan de andere kant zo weinig uitgevoerd. Ons project is helaas nog amper iets verder. Een school hebben we gevonden en globale afspraken gemaakt. Dat is tenminste iets. De andere teams hadden nog helemaal niks gedaan toen ze hier 3 weken zaten. Vandaag hopen we naar het ACEM kantoor te kunnen. Duke zal ons op pikken rond 11 uur……………… 12 uur……1 uur… hmm. We hadden het al verwacht. Hij smst dat we hem moeten bellen. Het plan is veranderd en hij kan niet meer komen. Helaas. We gaan maar weer verder kijken met de afleveringen van Heroes want we kunnen verder gewoon helemaal niks. S’avonds zijn Babs en Mieke aan de beurt om te koken.
Het is heel lekker. Veel groente en gekookte aardappeltjes. Al lang niet zo gezond meer gegeten. De stroom is ondertussen wel uitgevallen, helaas! We moeten het zonder stroom doen vanavond. Tom’s laptop staat nog een beetje op en verbruikt dus stroom. Overigens staat hij ook op de grond en iedereen zou hem dus zo kunnen beschadigen. Ik doe em dicht . Even later doet Tom zijn laptop open en reageert duidelijk niet blij. Zijn scherm is kapot! Er lag blijkbaar nog een dopje van een USB stick tussen en daardoor is de plastic laag in het beeldscherm gebroken. Ongeveer hetzelfde als wat er met mijn scherm gebeurd was toen erop geschoten was met een bb gun. Heel erg klote dus aangezien we die laptop echt nodig hebben voor ons project. Gelukkig heeft Tom een of andere goede verzekering afgesloten en maken we een goede kans om de laptop te laten maken. De avond vullen we verder op met wat spelletjes. Aan het eind van de dag bellen mama en papa op… cool. Ze vragen me hoe het nu nog is en hoe het met het project gaat. Ik vertel ze alles in detail. We zitten totaal in totaal maarliefst 49 minuten 52 seconden aan de telefoon. Aan het eind wordt de verbinding slechter en zeg ik alvast welterusten voor het geval dat de verbinding wegvalt. En ja. Hij valt weg. Tijd om te gaan slapen. Gelukkig wordt ik door iets leuks opgehouden. Veerle belt weer. Altijd leuk! Wat minder leuk is, is dat Veer het de laatste tijd niet echt mee heeft zitten. Zeker niet na het nieuws wat ze gekregen heeft over haar moeder. Tijd om afscheid te nemen en om te gaan slapen.