11 april

Na van start gegaan te zijn deze week zijn we aan het eind van de werkweek alweer vastgelopen. In dit geval is het helemaal niet erg omdat het enkele malen sneller is gegaan dan we hadden durven hopen. Dat nemen we dan maar voor lief. Vandaag moeten we toch naar die opening dus we hadden toch niet kunnen werken vandaag. Het liefst zou ik fulltime doorwerken om die pomp af te krijgen. Nu begint het pas echt leuk en uitdagend te worden. Hoe vet is het als onze pomp beter werk als soortgelijke pompen die ze al tientallen jaren gebruiken. Dat lijkt me wel wat! Lijkt me wel goed op me CV staan hehe. Toen jij in Afrika was zag je mijn pomp langs de weg staan. Dat zou ik wel willen kunnen zeggen in de toekomst. Na het weekend weer! Dan kunnen we verder werken. Na het eten hoor ik wat van de jongens over de safari praten. Maarten heeft min of meer geboekt. Wij gaan met Maarten mee en we moeten vandaag eigenlijk even langs het kantoor. Maarten, Chris en Tjerk gaan alvast naar oldtown want het duurt ze een beetje te lang. Ik ben ook al klaar maar ik blijf thuis omdat het praktisch is om bij Ernst en Tom te blijven. We weten immers nog niet zeker of we wel naar die opening van die school gaan. Maarten zegt dat we over een half uurtje wel moeten vertrekken zodat we die safari nog kunnen regelen. Ik blijf maar tegen de andere zeggen dat ze op moeten schieten maar er gebeurt niets. Naja, whatever het is ook jullie safari. Net voordat we veel te laat vertrekken moet er ineens gehaast worden. Maar waarom snap ik niet meer. We zijn nu toch al te laat, nu moet het na het weekend geregeld worden. Op de markt komen enkele volle minibusjes langs waardoor we besluiten maar te lopen naar area 2. 20 minuten lopen kunnen we wel hebben toch? Tijdens het wandelen krijgt Tom een telefoontje van de CDi man. Goed dat hij een keer belt want we hebben nog niet echt contact gehad sinds we hier zijn. Alles gaat goed en we zien Nederland wel weer over 2 maanden. Aangekomen bij het busstation nemen we een mantola richting Oldtown voor 50 kwacha pp. In Oldtown gaan we direct naar Alibaba om te eten, wanneer ook niet hè! Voordat ik ben gaan zitten belt Len me nog op. Hij gaat vanmiddag een auto kopen! Supervet! Dan gaan we daar mee op vakantie van de zomer. Een Ford escort op gas! 55 eurocent per liter zegt hij. Dat kan niet missen! Tijdens het telefoongesprek neem ik mijn bestelling dan maar op. Je raad het al, Chicken en Chips voor Bram. Lekker! Wanneer ik mijn eten krijg hangen we maar op, Len heeft immers ook honger zoals gewoonlijk! Na het eten gaan we richting Shoprite want daar worden we door Flemmings opgehaald om naar Likuni te gaan. Hij komt aanzetten in een Jeep van de regering. Met Flemmings, Tom en Matthieu zit ik in de dichte achterbak van de Jeep. Lachen! Hier hadden we nog nooit in gezeten. De rit naar Likuni is niet heel lang vertelt Flemmings, wel is de weg heel slecht het laatste gedeelte. Dat merken we! Zo slechte weg zijn we nog niet vaak begaan. Gelukkig klopte het, al snel komen we op de locatie van de school aan. Het zijn 6 lokaal blokken. 1 daarvan is nieuw gebouwd door de voorgaande studenten. Alle leerlingen zitten op bij elkaar op het grasveld. Daar tegenover staat een soort grote partytent waar een hoop stoelen onder staan. Die zijn onder andere voor ons. We nemen plaats en al snel begint het verhaaltje. Belangrijke mensen moet opstaan als hun naam door de microfoon geroepen wordt. Op een gegeven moment worden wij ook gevraagd op te staan. Dat hadden we niet echt verwacht. Leuk! Als het eenmaal begint wordt het al snel eentonig. Een hele hoop speeches van belangrijke mensen wat ons totaal niets interesseert. De kinderen al helemaal niet want we kunnen er geen vinden in het publiek die aandachtig aan het luisteren is. Ook hebben de kinderen nog wat voorstellingen. Zo gaat een groep kids net gekleed in pak voor de tent zitten in een halve kring. Een voor een doen ze hun verhaal in de microfoon. Elk heeft een rol gekregen, de ene is de directeur van ACEM. De ander is de minister van onderwijs, etc. Veel snappen we niet omdat het niet in het engels word voorgelezen. Dat is blijkbaar wel jammer want vaak wordt er gelachen als wij het niet snappen. Een ander groep kids doen gymnastiek oefeningen voor. Na een tijdje hebben we het toch wel weer gezien. Gelukkig is het al snel daarna afgelopen. We krijgen nog een stuk cake en een flesje cola. Dat drinken kon ik wel gebruiken want het laatste drinken wat ik binnen heb gekregen was tijdens het middageten ongeveer 5 uur geleden. Mijn cake kan ik best missen dus die heb ik uitgedeeld aan kinderen die er hongeriger uit zagen dan ik zelf. Na een tijd wachten op de pickup worden we dan toch eindelijk opgehaald en naar huis gebracht. De dames hebben gekookt dus al snel staat er eten op tafel. Na het eten gaan we dan maar weer naar de kroeg. Wat poelen en biertjes drinken met de lokale bevolking. Met Tjerk ga ik naar een bar hiernaast. Dat lijkt ons wel eens leuk. Daar komen we wat mensen tegen waar we een praatje mee aan gaan. Op een gegeven moment raak ik aan de praat met een jongen die zich voorstelt aan me als Geoffrey. Zo heette een vriend van me vroeger ook, al spel je zijn naam iets anders. Niet zo moeilijk te onthouden dus. Het lijkt me een aardige gast. Na een tijdje geeft hij me zelfs een biertje. Dat is vreemd voor hier als je weet dat een biertje 100 kwacha kost. Hier is dat behoorlijk veel geld. Na een tijdje gaan we weer terug naar de andere bar omdat Tjerk het weer gezien heeft. Vanuit daar gaan we nog een zakje friet halen en lopen we naar huis om te slapen.