29 april

Niets te doen vandaag! Helaas is het project dus vastgelopen en kunnen we vandaag niets meer doen dan aan het verslag werken. Ook gaan we nog naar oldtown om op internet te gaan. Alles bijwerken! Dat is alweer een tijdje geleden. In de ochtend werk ik mijn verhaaltjes nog wat bij en zoek ik wat foto’s uit om op internet te zetten. Een aantal van de mensen gaat al naar oldtown voordat wij vertrekken. Tom, Maarten en ik gaan als laatste. Eerst nog even bij Alibaba lunchen voordat we op internet gaan. Ditmaal besluiten we een keer naar de Indiër terug te gaan, dat is het internetcafé waar we eerst altijd zaten. Ernst heeft vanochtend gezegd dat hij weer snel is dus laten we het maar eens proberen. Nou Ernst, bedankt hehe. Niet snel! Misschien heeft hij gewoon geluk gehad de voorgaande keer. Nu is hij echt mega sloom. Tom naait er al eerder uit, die heeft het gezien met traag internet de laatste tijd. Elke keer heeft hij pech als hij dingen wil gaan uploaden. Wanneer ik klaar ben is alleen Maarten nog over gebleven. Samen lopen we naar de markt om een cadeau te gaan halen voor Chris. Ze hebben bedacht om een stoel voor hem te kopen die ze hier overal maken. Een plan met een gat erin waar je een andere plank doorheen steekt. Heel simpel maar effectief en stijlvol. Eerder deze week heeft Maarten al 2 van die stoelen gekocht dus hij wist waar hij ze het beste kon halen en voor welke prijs. Het duurt dan ook niet heel lang. Binnen 5 minuten lopen we weg met de stoel. Dat is goed gegaan Maarten. Laten we naar area 2 lopen want dan kan ik onderweg nog naar een telefoon repair zaak om mijn telefoon te laten repareren. Oké. Net voor het busstation zit Cellulare world. Ik geef mijn telefoon af en betaal ze 2000 kwacha. Minder dan 10 euro om mijn speaker te laten maken. Dat gaat in Nederland niet lukken voor die prijs. Om 4 uur moet ik terug komen vertelt hij me. Samen met Maarten loop ik naar het busstation om een bordje te laten schilderen. Het begint al snel te regenen en de schilder is niet present. Maarten gaat naar huis en ik ga terug naar de plek waar Geoffrey net rond aan het hangen was. Hij is helaas al vertrokken, wel zijn er nog een paar vrienden van hem. Omdat het steeds harder gaat regenen ga ik maar met een van hen in een stilstaand busje zitten. Het busje zit vol met busdrivers en connecters. Best vreemd om daar tussen te zitten als blanke. Normaal gesproken zitten daar geen blanke bij. Met een van de buschauffeurs raak ik in gesprek. We hebben het over de cultuurverschillen en vooral over hoe de Malawianen zijn. Tegen 4 uur komen er ineens een stel blanke langs lopen. Chris, Tjerk, Tom en Matthieu. Ik vertel ze dat ik mijn telefoon op ga halen. Dat ga ik dan ook maar direct doen het is immers al bijna 4 uur. Ik neem afscheid van de busdrivers die zo vriendelijk zijn geweest me een schuilplek aan te bieden en loop naar de winkel toe. Er staan veel mensen in de winkel dus ik vraag me een beetje af of het wel klaar is. Al snel kom ik erachter dat het niet het geval is. Er staan meerdere mensen te wachten. Pas kwart over 5 krijg ik mijn telefoon in mijn handen gedrukt terwijl er Hollandse sound uit komt. Hans Teeuwen wel te verstaan. Hij doet het! Met werkende telefoon haast ik mezelf naar het busstation. Over een half uur zal het donker zijn en kan ik maar beter zorgen dat ik thuis ben. Dan rijden er overigens ook geen busjes meer dus ik moet me haasten om nog een busje te krijgen. Op het busstation zijn bijna alle busjes al weg, niet echt ideaal dus. Gelukkig weet ik nog een busje te vinden die plaats heeft. Tijdens de rit naar huis wordt het donker wat betekend dat ik precies op tijd ben. Femke d`r ouders zijn gister aangekomen en zijn vanavond bij ons te gast. Bij thuiskomst maak ik kennis met ze en wordt al snel het eten op tafel gezet. Voor het eerst eten we met 14 man aan tafel. 2 van ons eten uit een pan of deksel en zitten op bierkratten. We hebben immers maar voor 12 personen bestek, borden en stoelen. Dit hindert geen van ons. Na het eten ga ik op bed liggen en wat muziek luisteren. Mijn telefoon gaat af waarnaar ik enthousiast op het “oude” scherm kijk. Het zijn Mams en Paps. Leuk! Die heb ik al een tijdje niet meer gesproken. Ik vertel ze al mijn nieuwe belevenissen en ideeën waarna we het gesprek voor het eerst beëindigen. Normaal gesproken wordt het altijd voor ons beëindigd. Het wegvallen van de verbinding is heel gewoon in Malawi. Laat ik maar gaan slapen.