7 mei
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Bram
14 Mei 2008 | Malawi, Lilongwe
Vanavond is de afscheids BBQ van de jongens van het constructie team. Ze gaan morgen weg. Ook is het een introductie van de nieuwe studenten. Alle werknemers van ACEM zullen aanwezig zijn dus het is een aparte dag voor ons. Ernst gaat in de ochtend met wat andere mensen mee om boodschappen te doen. Tom en ik gaan naar Don Bosco om te werken. Voordat we gaan douchen we eerst nog en maken we soep klaar. Rich oxtain soup met extra veel extra ingedienten erin. Ach, laten we er ook nog 2 pakjes noodles soup bij gooien! Uiteindelijk hebben we een grote pan helemaal vol met soep. En dat voor Tom en mij alleen. De andere hoeven geen soep dus we zullen het zelf op moeten gaan lossen. Niet veel later is alle soep weer op. We zitten echt echt echt helemaal vol als we naar de bus toe lopen. Eerst via de markt naar area 2 zoals gewoonlijk en dan de bus naar area 23. Doordat we zoveel soep gegeten hebben voel ik de hele tijd mijn buik klotsen. Daar had je in Nederland geen last van gehad op die goede wegen, nou hier dus wel! Niet dat het hinderlijk is maar toch, het valt wel op! Aangekomen op Don Bosco is Matthews bezig met een hek ik elkaar te lassen. Wij hebben ondertussen besloten dat we beter de pomp kunnen gaan maken zonder verhoging omdat het anders teveel tijd in beslag gaat nemen en we dan wellicht ons project niet tijdig af kunnen ronden. Deze wijziging heeft veel effect op het aantal bakstenen, cement, zand en andere materialen die anders nodig zouden zijn. We lopen naar het construction gedeelte toe om Williams te zoeken. Hij is een student van de Don Bosco school die vorig jaar ook al met Nederlanders gewerkt heeft. Dit is de aangeweze persoon om ons te helpen met het metselwerk. We treffen hem al metselend aan. Hij is bezig met een metselwerkstuk voor de opleiding. Een soort van mini openhaard is het. Als hij ons huisje ook zo mooi gaat metselen moet het allemaal wel goed komen! We proberen hem uit te legen wat we precies willen maar komen er snel achter dat het toch vrij moeilijk uit te leggen is. Althans, het is heel simpel uit te leggen alleen snappen ze er hier geen zak van. In dit soort situaties merk je toch wel een groot verschil tussen Nederland en hier. Matthews daarentegen snapt al direct wat we willen. Hij is geen metsellaar maar hij snapt het wel. Tijdens de lunch komt Jofin erbij zitten. We discusseren met hem wat we willen gaan doen. Hij heeft deze week toevallig iets gezien wat we goed kunnen gebruiken. Betonnen ringen. Als we die ringen op elkaar stapelen hebben we de wand van de put. Dat scheelt een heleboel metselwerk! Het ontwerp wordt opnieuw aangepast en uiteindelijk maken we een berekening voor het aantal benodigde bakstenen, cement en zand. We gaan uit van 1000 bakstenen. Die hebben ze op de school liggen dus het is makkelijker om achteraf een precieze calculatie te maken. Williams begrijpt intussen wat we precies willen en hij verteld ons dat we 3 zakken cement en 18 kruiwagens met zand nodig hebben. In het constructie gedeelte leggen we precies de bakstenen uit in de vorm van het huisje om uit te leggen wat we willen. Pas dan snapt hij exact wat we willen. Via een tekening gaat het hier blijkbaar veel te moeilijk. Nu moeten we regelen wanneer we de materialen kunnen gaan halen. Of in ieder geval de prijs ervan bepalen zodat er budget vrijgemaakt kan worden. Het enige probleem wat ik voorzie is dat we volgende week pas weten hoeveel de materialen gaan kosten. Dan kunnen we ze pas aan het eind van de week of het begin van de week materialen gaan halen wat betekend dat we nog maar een week hebben om het af te ronden. Als het dan tegen zit krijgen we het niet af. Vanavond komen alle werknemers van ACEM langs dus het lijkt ons het beste om het vanavond te bespreken. Op de weg naar huis lopen we door area 23 richting de weg waar altijd busjes passeren. Onderweg komt er een taxi langs rijden die toch naar de stad rijdt en ons voor 70 kwacha pp mee wil nemen. Nou laten we dat maar doen dan. Die 10 eurocent extra kunnen we dan ook nog wel missen. Hij zet ons vlak bij het busstation af waar we eerst nog even langs de telefoonzaak lopen. Ze hebben wellicht mijn batterijen al liggen. Ook kan ik best een frontje voor mijn telefoon bestellen want dat kost ook niks. Tom en ik hangen een minuut of 10 rond in de telefoon zaak. Ik ben er ondertussen al 3 keer geweest en ken de mensen al. Ze kennen me al bij naam en ik ben voor zondag uitgenodigd om bier te komen drinken. Na een praatje gemaakt te hebben gaan we weer op naar huis. Thuis is iedereen al druk bezig met de BBQ van vanavond. Al direct worden we erbij betrokken. Ik begin met chips te bakken. Niet lang erna moet er kip gesneden worden. Ik word naar de keuken geroepen en krijg een hele kip voor mijn neus. Alleen de kop en ingewanden zijn eraf en eruit. Ik heb nog nooit een hele kip uit elkaar gehaald dus ik ben benieuwd. Ik begin bij een poot. Eerst het gewricht eraf breken en daarna doorsnijden. Nou dat ging makkelijk. Daarna de andere, hetzelfde! De vleugels zijn ook niet heel lastig. Nu komt het lekkerste stukje, de filet. Die is ook niet bepaald moeilijk. Het is alleen wel lastig om het zo efficient mogelijk te snijden. Ik heb een beetje het gevoel alsof er nog een hoop vlees aan zit. Eraf snijden lukt echter niet echt goed. De 5 kippen die we hebben worden geheel geontleed en de resten gaan in een zak. Die zak geven we maar aan de watchvrouw want die kan er vast nog wel een hoop vanaf halen. Tegen de avond komen de nieuwe studenten binnendruppelen. Ook de mensen van ACEM komen een voor een binnen. Als iedereen binnen is verkast iedereen zich naar buiten en beginnen we volop met bakken. Ik bak alle hamburgers en nog meer chips. Enkele mensen van ACEM en van onze groep houden een kleine toespraak waarna het tijd is om te schranzen. Binnen no-time heeft iedereen zijn buikje volgegeten. Geoffrey en Alex staan nog voor de poort. Ik hoor iemand mijn naam roepen. Dat zijn ze. Wanneer ik naar buiten loop verteld Geoff me dat de watchman hem net weg stuurde omdat hij ons met rust zou moeten laten. Hij weet natuurlijk niet dat Geoff en Alex vrienden zijn. Wanneer we buiten staan te praten komt er nog een dame van ACEM naar buiten om te zeggen dat ze ons met rust moeten laten etc. Geoff zegt dat hij een vriend van me is maar ze begint een partij lelijk te doen en gooit de poort dicht. Daar kan ik dus echt niet tegen, alsof zij meer is dan de andere omdat ze een “ goede” baan zou hebben. Juist...... Geoff en Alex gaan weer terug en ik ga naar binnen. Langzaam aan vertrekt iedereen weer en blijven we met onze groep over. Dit is de laatse avond voor de jongens.. Jammer want zonder hen zal het wel saai gaan worden. Paps en Mams bellen nog, ik vertel ze hoe het gaat en wat er allemaal gaande is met de verhuizing. Het gaat dus door en we zullen van het weekend moetne gaan verkassen. Helaas. Na iets van drie kwartier gepraat te hebben sluiten we het telefoongesprek af . Ik ga weer terug bij de jongens zitten en we drinken de laatste krat cola op waarna we gaan slapen.