22 apri

Op de helft! Het is behoorlijk snel gegaan moet ik zeggen. Voor je het weet is het allemaal weer voorbij. De reisdagen zijn er al vanaf geteld dus in feite zijn we al over de helft hier in Afrika. Het project duurt ook nog maar 4 weken dus dat is ook alweer snel voorbij. Nog even hard doorwerken dan maar. Vandaag kunnen we wel aan de gang want we hebben de materialen! Ik ben alweer om half 8 wakker maar Ernst en Tom nog niet. Dan maar muziek luisteren in het zonnetje. Die is hier om 8 uur in de ochtend al volop te vinden. Mooi bruin is niet lelijk, toch? Mama zal het vast niet leuk vinden dat ik zo bruin aan het worden ben. Paps haalt me toch weer in No time in en Veer interesseert het geen reet volgens mij. Die wordt toch niet bruin dus ze zal zich er wel al lang en breed bij neer gelegd hebben. Wanneer Tom en Ernst wakker geworden zijn eten we wat en pakken we onze spullen. Iedereen is klaar voor vertrek naar Don Bosco. We nemen de minibusjes zoals gewoonlijk. Op area 2 koop ik nog wat beltegoed want dat heb ik gister allemaal opgemaakt. Vanuit daar nemen we de mantola naar area 23 waar Don Bosco zich bevind. Pas rond een uur of 12 komen we aan. Vrij laat maargoed daar kunnen wij niks aan doen, dat is het Brabants kwartierke. Direct beginnen we met het werk want nog is blijven liggen van gister. Ernst begint met verven van de Guide box en het wiel. Tom, Matthews en ik gaan verder met de mechanische onderdelen. Matthews last alles in elkaar. Gedurende het proces komen we erachter dat grotere tandwielen toch een beter oplossing is. Die kunnen wat beter tegen het lassen omdat de warmte dan beter verspreid wordt. Eigenlijk hadden we dat van tevoren ook wel kunnen bedenken alleen hadden we niet gedacht dat het zoveel verschil zou maken. Morgen dan maar opzoek naar grotere tandwielen en buizen waar ze in passen. Helaas. Dit project is een pilot project dus we moeten zoeken naar de beste oplossing. Daar hoort dit dus allemaal bij. Als dit het enige is dan had het amper beter gekund. Laten we morgen maar zien of het probleem hiermee opgelost is. Ik verwacht eigenlijk van wel. Tom en Ernst gaan nog met de studenten kijken naar een plek waar ze een nieuwe put kunnen gaan graven. Het graven naast de school is niet gelukt. Daar zit een gigantische steen. Ook is de grond erom heen van harde klei waar je niet makkelijk doorheen komt. Nu maar hopen dat het beter is op de nieuwe locatie. Wij zijn waarschijnlijk aan het eind van de week klaar met het mechanische gedeelte. Dan is het wachten geblazen op de put en het huisje. Ondertussen kunnen we aan het verslag gaan werken, dat moet ook nog allemaal gebeuren! Het is alweer 4 uur als we een hoop herrie horen. Wat is daar nu weer aan de hand? Blijkbaar is een groep studenten de koest van een wagen van het chassis af aan het tillen. Ze willen er onderhoud aan plegen dus dan maar gewoon de hele koets eraf in plaats van de onderdelen die je wil vervangen eruit. Zo kan het dus ook! Na de happening besluiten we om maar richting de markt te lopen waar we een minibus naar huis kunnen nemen. De mantola waar we in stappen is helemaal leeg, relaxed! Eenieder van ons neemt plaats bij een open raam. In area 2 stappen we over op een landrover die ons naar area 36 brengt. Eerst nog even langs de Superette om wat drinken te halen voordat we naar huis lopen. De stoom is er blijkbaar nog steeds af. Dat was vanochtend ook al zo. De dames hebben besloten te gaan BBQen omdat we geen stroom hebben en toch moeten eten. Nou, daar kan ik me wel bij aansluiten. We hebben een hoop gehakt, worstjes en geit. Ook gebakken aardappeltjes zoals gewoonlijk. Die horen erbij! Vooral de worst en hamburgers zijn lekker. De geit is een beetje heel erg taai geworden maar smaakt wel goed. Een soort biefstuk is het eigenlijk. Maar dan wel een stuk taaier omdat we het wellicht te lang op de BBQ gehad hebben. Er is nog wat eten over dus dat breng ik dan maar naar de watchman. Precies op dat moment komen er 2 mannen binnen. Ze hebben kleding aan zoals de beveiliging in Nederland. Dat kan ook wel kloppen want ze blijken van het beveiligingsbureau te zijn waar de watchman voor werkt. Ze vertellen ons dat er blijkbaar een paar dagen geleden mensen over de muur zijn geklommen die in wilde breken. De watchman had het door en ze zijn vervolgens gevlucht. De watchman spreekt geen engels dus heeft het niet echt duidelijk uit kunnen leggen aan ons. De 2 heren geven de watchman nieuwe instructies voor de veiligheid. Uiteindelijk komt het erop neer dat area 36 waar wij in wonen een van de gevaarlijkere area’s is in Lilongwe. Daarom moeten we extra voorzichtig zijn. Om de 2 uur even langs huis komen als we naar de bar gaan zodat de watchman weet wie er weg is en hij weet dat het nog allemaal goed gaat. De mensen in huis vinden ook dat je niet meer in je eentje naar de bar kan gaan of daar achter blijven. Dat vind ik echt onzin. Als ik naar de bar ga neem ik net genoeg geld mee om bier te kopen en verder niks. Het ergste wat er kan gebeuren is dat ze mijn paar euro stelen, nou die mogen ze hebben. Voor de rest kunnen ze je niks maken. En overigens kennen we nu de helft van de mensen daar al bij naam. Mocht je het willen brengt er altijd wel iemand je naar huis. Ze snappen goed dat het veiliger is als er een lokaal iemand mee loopt en dat vinden ze dan ook helemaal niet erg om te doen. Als je het mij vraagt is het een hoop gezeur om niets. Wat we gewoon moeten doen is zorgen dat ACEM ervoor zorgt dat er prikkeldraad op de muren geplaatst wordt. Dat is niet voor niets zo bij de meeste huizen. Als we dat hebben komt er echt niemand meer over de muur. En wat dan nog, in het huis zitten stalen hekken voor het gedeelte waar we slapen. Ze kunnen hoogstens de spullen in de woonkamer meenemen maar ons kunnen ze niet bereiken. Ik maak me in ieder geval nergens zorgen over. Eindelijk wat actie, dat lijkt me wel leuk hehe. Na het gesprek bellen mams en paps op. Moeders is weer terug uit Rome en heeft het naar der zin gehad. Na een half uurtje telefoneren valt uiteraard de verbinding weer weg. Ondertussen heeft Veer me proberen te bellen maar ik was natuurlijk in gesprek. Damn kan ik Veer weer niet spreken. Ik probeer nog te smsen dat het nu wel kan maar tevergeefs.
Nog een dag wachten dan maar.