10 maart

10-4 (dag 6)
Na het ontbijt pakken we de tondeuse erbij en millimeteren we mijn haren opnieuw. Ditmaal niet zo kort als gewoonlijk, standje 5 is prima! Het is toch wel fijn om korte haren te hebben hier in het warme weer. Altijd een pet op is niet ideaal. Ook is het onze taak om vandaag de keuken schoon te maken. Dat doen we dan maar, veel werk is het niet!
De jongens van het bouwteam kunnen vandaag niet vooruit omdat het cement op is en er vandaag nog niet bij gevuld kan worden. Vandaar gaan we met alle jongens richting oldtown. Op de markt nemen we een minibusje die ons zoals altijd naar het busstation brengt. Vanuit daar lopen we naar oldtown. Eenmaal in oldtown aangekomen gaan Ernst, Tom en ik geld wisselen bij het wisselkantoor. 250 euro om wisselen naar kwatcha, juist. Dan krijg je dus een mega pak geld terug. Als ik zoveel briefjes van 100 zou hebben dan zou ik aardig wat geld hebben heheh. Na het geld wisselen gaan we wat drinken bij alibaba. We komen aan met z’n drieen want eerder zijn we opgesplitst. Er zijn niet genoeg stoelen meer over dus worden er allerlei mensen verplaatst zodat wij onze stoelen krijgen. Dit zou in Nederland dus nooit kunnen! Waarom zouden zwarte mensen opstaan voor blanke? Voor 50 kwatcha nemen we een flesje cola, ach waarom nemen we er niet nog een.. Omgerekend is het 23 eurocent. Een aantal van ons neemt nog een hamburger of pizza. Als we uitgegeten zijn lopen we naar de supermarkt om vervolgens eten te kopen voor het avondeten. Vanavond is het pompteam aan de beurt om te koken, Tom, Ernst en ik. Met alle boodschappen en een kratje bier nemen we een mantola richting het busstation in area 2. Aangekomen in area 2 lopen we met onze boodschappen en het kratje bier over straat. Het is echt niet leuk om met zoveel eten over straat te lopen als je weet dat de mensen die het zien dat dus niet hebben. Elke keer weer is het zo, maar ik zal er nooit aan kunnen wennen. Thuis aangekomen gaan we voetballen met de kinderen uit onze straat. Al snel staat de hele buurt voor de stoep. Echt voetballen is het al snel niet meer. Op zo’n klein stukje met zoveel kinderen achter een bal aan lopen is meer lol maken dan echt voetballen, maarja.. iedereen heeft lol. De kinderen lopen allemaal op blote voeten over de harde kleigrond met kiezels erin. Kleine kinderen worden dikwijls overlopen door andere kids. Bij ons zouden ze al lang huilend naar hun moeder gerend zijn… maar niet hier! Deze kids kunnen werkelijk alles hebben! Uiteindelijk gebeurd het onvermijdelijke, een van de kinderen krijgt een bal tegen zijn gezicht en er zit zand in zijn oog. Je kan duidelijk aan hem zien dat hij pijn heeft maar hij klaagt niet! Een vriendje van hem die ongeveer 3 jaar is kijkt in zijn oog of er iets in zit. Daarna blaast hij in zijn oog om het zand eruit te blazen maar tevergeefs. Het jongentje houdt zijn oog open en zijn kleine vriendje begint erin te wrijven met zijn shirt. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Iedereen is zo sociaal, waarom kunnen de mensen in Nederland toch niet gewoon zo zijn? Ondertussen haalt ernst wat water om zijn oog mee schoon te maken. Na een paar handjes water in zijn oog te gooien drinkt hij de rest van het water op.. allicht! De rest van de kinderen speelt gewoon door, niks aan de hand. Naast ons zijn de meisjes aan het spelen met andere kinderen. Ze zingen liedjes en spelen Anne Maria koekkoek. Wanneer Tom en Ernst hun fotocamera’s pakken komen echt alle kids op hen af. Ze willen allemaal op de foto om vervolgens zichzelf te bekijken. Veel van hen heeft zichzelf nog nooit gezien want spiegels zijn zeer schaars. Laat staan filmpjes van zichzelf. Om 7 over 6 gaan we naar binnen en neem ik nog vlug een douche voordat we gaan koken. We maken rijst met stukjes vlees, groenten en blikken tomaten tjap. Ons eerste zelf gemaakte avondmaal smaakt goed.