14 maart
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Bram
15 Maart 2008 | Malawi, Lilongwe
14-4 (dag10)
Wanneer ik wakker wordt heb ik weer pijn aan mijn keel. Gister had ik dat ook al. Eenmaal opgestaan loop ik naar de koelkast om dat water te pakken, dat helpt. Great, het water is op. Ook de limonade is al “ingenomen” door de andere groepen om mee te nemen. De meiden van het educatie team gaan vandaag mee naar Matsimbe en zijn hun tas aan het inpakken. Er staat een fles limonade op tafel dus ik vraag of ik er wat van mag omdat ik pijn heb aan mijn keel en er verder niets meer is. De toon waarop ik liever niet hoor maakt het me al duidelijk. Whatever ik pak het laatste biertje wel wat nog in de koelkast staat. Lekker is het niet zo s’ochtends net uit bed met een droge keel bier drinken maar ik heb in ieder geval geen pijn meer aan mijn keel en kan tenminste wat eten. Even later komt Duke aan met de nieuwe pick-up truck. Een witte Toyota is het. Geheel standaard uitgevoerd maar hij is wel mooi. Ideaal voor hier! Het bouwteam en educatie team vertrekken naar Matsimbe en wij blijven achter met Babs en Mieke. Na een korte tijd vertrekken ook zij. Nu is het wachten tot we opgepikt worden door Duke. Al om 10 voor half 2 staat hij voor de poort. We dachten dat het maar 5 minuten rijden was maar dat bleek dus niet zo te zijn. Eerst brachten we een vrouw van ACEM naar huis, toen was het alweer 10 over half 2. Vervolgens bleek dat Flemmings ook nog mee ging wat we al niet meer verwacht hadden. Die zijn we op gaan halen op het kantoor van ACEM. 13:49 geeft de digitale klok in de nieuwe pick-up aan. Nog 11 minuten. We rijden richting Newtown wat nog achter Oldtown ligt. Best ver weg dus. Daar gaat Flemmings naar de bank om iets te regelen. Inmiddels is het al 2 uur geweest. Vervolgens rijden we weer terug naar Oldtown waar we net vandaan komen. Vanuit Oldtown rijden we richting area 23 waar we nog nooit geweest zijn. Het is daar nog veel meer afgelegen dan waar wij zitten. Echt niets hebben ze daar. De wegen zijn zeer slecht en de bevolkingsdichtheid is laag. Aan het eind van de weg staat een mooi gebouw, de Don Bosco school! Duke zet ons daar af en we lopen naar het kamertje van de Principal. Daar worden we hartelijk ontvangen en beginnen we ons gesprek. De directeur is een aardige man en lijkt een Indonesische afkomst te hebben. Hij is buitengewoon geïnteresseerd in ons project en laat een van de praktijk docenten naar zijn kantoor komen om te checken of onze pomp maakbaar is op deze school. De docent heeft zelf gestudeerd op een technische school en geeft daar al meerdere jaren les. Hij weet ons te vertellen dat het allemaal mogelijk lijkt en dat hij er graag aan mee wil werken. De directeur leidt ons vervolgens rond door de school. De klaslokalen zijn netjes, net zoals bij ons maar met een normaal krijt bord in plaats van een white board. Ook zijn er 2 computerlokalen, die hadden we niet zo net verwacht. Op de benedenverdieping zijn de praktijklokalen. Textiel, houtbewerking/meubelmakerij, auto mechanics en brick mechanics. Wanneer hij ons het metselgedeelte laat zien krijg ik ineens een idee. Dit kan ons project drastisch veranderen!
Waarom een stalen constructie maken die duur is en uitermate moeilijk te repareren als je ook een stenen huisje kan maken waar de pomp in komt. Een soort van waterhuisje. De directeur weet me te vertellen dat bakstenen goedkoper zijn dan staal, komt dat nou even goed uit. Eenmaal terug op het kantoor bespreken we nog enkele dingen die noodzakelijk zijn voor het project. Vanaf 7 april krijgen we leerlingen tot onze beschikking. Deze leerlingen lopen dan fulltime met ons mee. Aangezien we nu ook met metselwerk te maken krijgen zal er ook wel een leerling van die afdeling bij zitten. Ook weet de directeur ons te vertellen dat ze een 10 ton truck hebben om eventueel materialen te halen die de studenten weten te verkrijgen. Allemaal tot onze beschikking, deze school lijkt wel een geschenk uit de hemel. Op het eind van ons gesprek verlaten we zijn kantoor en blijft Flemmings nog even zitten om iets te bespreken. Eigenlijk is het meer een gedwongen gesprek vanuit de directeur van de school. Hij was totaal niet blij met het feit dat er dit jaar ineens geen bouw team meer was. Nouwja geen bouwteam… er is weldegelijk een bouwteam maar zonder overleg met de Don Bosco school zijn ze geplaatst op een andere locatie. Wellicht voelde de directeur zich gepasseerd, begrijpelijk! Ook is ons project niet echt goed doorgesproken. Flemmings weet er niet bepaald veel vanaf en kan ook amper iets toevoegen aan ons verhaal. Wanneer ze uitgesproken zijn komt Flemmings naar buiten gelopen, blij kijkt hij niet. We lopen de slechte zandweg af en nemen daar een Mantola naar huis. Flemmings betaald omdat ACEM verantwoordelijk is voor het vervoer. Thuis aangekomen is het een en al gezeik. Het lijkt wel alsof alle vrouwen ongesteld zijn. Wanneer ik iets vraag over de dag van Babs en Mieke krijg ik een bot antwoord van Babs. Een soort van houw maar op met interesse tonen antwoord. Daarop antwoord ik, de volgende keer zeg ik wel niks. Het antwoord wat ik daarop kreeg was letterlijk: JA.. dat is nou eens een goed idee, hou de volgende keer je mond! Nu wordt ik er echt van bewust dat mijn omgeving thuis een geschenk uit de hemel is zoals de Don Bosco school dat hier is. Ben ik even blij dat al mijn vrienden en mijn gezin super sociaal zijn.
Tegen etenstijd beginnen we met de geschilde aardappelen op te zetten. Voor het eerst gaan we gekookte aardappelen eten. Tevergeefs… De stroom valt uit als de aardappelen net beginnen te koken. We proberen er een paar maar ze zijn nog veel te hard. Daarentegen zijn de gehaktballen wel gaar. Als groenten gaan we maïs halen op de markt. 175 kwacha voor 14 geroosterde maïskolven, niet duur zou je zeggen. Ook halen we een emmer aardappelpartjes zodat we die op onze BBQ klaar kunnen maken, we hebben immers geen stroom dus we moeten iets. Wanneer we thuis komen beginnen de bitches te bitchen! Hehe.. Waarom halen jullie zoveel aardappelen terwijl de gekookte aardappelen goed zijn. Nee die zijn niet goed! Echt wel!... Ondanks dat het water maar een minuut gekookt heeft zijn ze nog redelijk gaar geworden, dat waren ze dus totaal niet toen we weg gingen naar de markt. Maargoed. Ik moet zeggen dat het eten me uitermate lekker smaakt, helaas is de sfeer totaal niet relax. Na het eten gaan de meiden nog wat spelletjes spelen en gaan wij nog wat afleveringen van Heroes kijken. We drinken er een paar biertjes bij en gaan daarna naar bed.
Wanneer ik wakker wordt heb ik weer pijn aan mijn keel. Gister had ik dat ook al. Eenmaal opgestaan loop ik naar de koelkast om dat water te pakken, dat helpt. Great, het water is op. Ook de limonade is al “ingenomen” door de andere groepen om mee te nemen. De meiden van het educatie team gaan vandaag mee naar Matsimbe en zijn hun tas aan het inpakken. Er staat een fles limonade op tafel dus ik vraag of ik er wat van mag omdat ik pijn heb aan mijn keel en er verder niets meer is. De toon waarop ik liever niet hoor maakt het me al duidelijk. Whatever ik pak het laatste biertje wel wat nog in de koelkast staat. Lekker is het niet zo s’ochtends net uit bed met een droge keel bier drinken maar ik heb in ieder geval geen pijn meer aan mijn keel en kan tenminste wat eten. Even later komt Duke aan met de nieuwe pick-up truck. Een witte Toyota is het. Geheel standaard uitgevoerd maar hij is wel mooi. Ideaal voor hier! Het bouwteam en educatie team vertrekken naar Matsimbe en wij blijven achter met Babs en Mieke. Na een korte tijd vertrekken ook zij. Nu is het wachten tot we opgepikt worden door Duke. Al om 10 voor half 2 staat hij voor de poort. We dachten dat het maar 5 minuten rijden was maar dat bleek dus niet zo te zijn. Eerst brachten we een vrouw van ACEM naar huis, toen was het alweer 10 over half 2. Vervolgens bleek dat Flemmings ook nog mee ging wat we al niet meer verwacht hadden. Die zijn we op gaan halen op het kantoor van ACEM. 13:49 geeft de digitale klok in de nieuwe pick-up aan. Nog 11 minuten. We rijden richting Newtown wat nog achter Oldtown ligt. Best ver weg dus. Daar gaat Flemmings naar de bank om iets te regelen. Inmiddels is het al 2 uur geweest. Vervolgens rijden we weer terug naar Oldtown waar we net vandaan komen. Vanuit Oldtown rijden we richting area 23 waar we nog nooit geweest zijn. Het is daar nog veel meer afgelegen dan waar wij zitten. Echt niets hebben ze daar. De wegen zijn zeer slecht en de bevolkingsdichtheid is laag. Aan het eind van de weg staat een mooi gebouw, de Don Bosco school! Duke zet ons daar af en we lopen naar het kamertje van de Principal. Daar worden we hartelijk ontvangen en beginnen we ons gesprek. De directeur is een aardige man en lijkt een Indonesische afkomst te hebben. Hij is buitengewoon geïnteresseerd in ons project en laat een van de praktijk docenten naar zijn kantoor komen om te checken of onze pomp maakbaar is op deze school. De docent heeft zelf gestudeerd op een technische school en geeft daar al meerdere jaren les. Hij weet ons te vertellen dat het allemaal mogelijk lijkt en dat hij er graag aan mee wil werken. De directeur leidt ons vervolgens rond door de school. De klaslokalen zijn netjes, net zoals bij ons maar met een normaal krijt bord in plaats van een white board. Ook zijn er 2 computerlokalen, die hadden we niet zo net verwacht. Op de benedenverdieping zijn de praktijklokalen. Textiel, houtbewerking/meubelmakerij, auto mechanics en brick mechanics. Wanneer hij ons het metselgedeelte laat zien krijg ik ineens een idee. Dit kan ons project drastisch veranderen!
Waarom een stalen constructie maken die duur is en uitermate moeilijk te repareren als je ook een stenen huisje kan maken waar de pomp in komt. Een soort van waterhuisje. De directeur weet me te vertellen dat bakstenen goedkoper zijn dan staal, komt dat nou even goed uit. Eenmaal terug op het kantoor bespreken we nog enkele dingen die noodzakelijk zijn voor het project. Vanaf 7 april krijgen we leerlingen tot onze beschikking. Deze leerlingen lopen dan fulltime met ons mee. Aangezien we nu ook met metselwerk te maken krijgen zal er ook wel een leerling van die afdeling bij zitten. Ook weet de directeur ons te vertellen dat ze een 10 ton truck hebben om eventueel materialen te halen die de studenten weten te verkrijgen. Allemaal tot onze beschikking, deze school lijkt wel een geschenk uit de hemel. Op het eind van ons gesprek verlaten we zijn kantoor en blijft Flemmings nog even zitten om iets te bespreken. Eigenlijk is het meer een gedwongen gesprek vanuit de directeur van de school. Hij was totaal niet blij met het feit dat er dit jaar ineens geen bouw team meer was. Nouwja geen bouwteam… er is weldegelijk een bouwteam maar zonder overleg met de Don Bosco school zijn ze geplaatst op een andere locatie. Wellicht voelde de directeur zich gepasseerd, begrijpelijk! Ook is ons project niet echt goed doorgesproken. Flemmings weet er niet bepaald veel vanaf en kan ook amper iets toevoegen aan ons verhaal. Wanneer ze uitgesproken zijn komt Flemmings naar buiten gelopen, blij kijkt hij niet. We lopen de slechte zandweg af en nemen daar een Mantola naar huis. Flemmings betaald omdat ACEM verantwoordelijk is voor het vervoer. Thuis aangekomen is het een en al gezeik. Het lijkt wel alsof alle vrouwen ongesteld zijn. Wanneer ik iets vraag over de dag van Babs en Mieke krijg ik een bot antwoord van Babs. Een soort van houw maar op met interesse tonen antwoord. Daarop antwoord ik, de volgende keer zeg ik wel niks. Het antwoord wat ik daarop kreeg was letterlijk: JA.. dat is nou eens een goed idee, hou de volgende keer je mond! Nu wordt ik er echt van bewust dat mijn omgeving thuis een geschenk uit de hemel is zoals de Don Bosco school dat hier is. Ben ik even blij dat al mijn vrienden en mijn gezin super sociaal zijn.
Tegen etenstijd beginnen we met de geschilde aardappelen op te zetten. Voor het eerst gaan we gekookte aardappelen eten. Tevergeefs… De stroom valt uit als de aardappelen net beginnen te koken. We proberen er een paar maar ze zijn nog veel te hard. Daarentegen zijn de gehaktballen wel gaar. Als groenten gaan we maïs halen op de markt. 175 kwacha voor 14 geroosterde maïskolven, niet duur zou je zeggen. Ook halen we een emmer aardappelpartjes zodat we die op onze BBQ klaar kunnen maken, we hebben immers geen stroom dus we moeten iets. Wanneer we thuis komen beginnen de bitches te bitchen! Hehe.. Waarom halen jullie zoveel aardappelen terwijl de gekookte aardappelen goed zijn. Nee die zijn niet goed! Echt wel!... Ondanks dat het water maar een minuut gekookt heeft zijn ze nog redelijk gaar geworden, dat waren ze dus totaal niet toen we weg gingen naar de markt. Maargoed. Ik moet zeggen dat het eten me uitermate lekker smaakt, helaas is de sfeer totaal niet relax. Na het eten gaan de meiden nog wat spelletjes spelen en gaan wij nog wat afleveringen van Heroes kijken. We drinken er een paar biertjes bij en gaan daarna naar bed.
-
15 Maart 2008 - 18:49
Veerle:
Hallo!!
super vette flim hehe
(en de foto's ook hoor)
pa maakt iederedag te veel eten omdat hij nu gewend is dat er in eens iemand mee eet(jij bij voorbeeld)
heheh meer voor mij:D
maar goed lekker werken vanavond jeej..
mexicano's bestellen
kus veer
p.s. haal mijn foto er af hehe
p.p.s. ik mis je...
-
15 Maart 2008 - 19:41
Dap:
hi!!
ik stuur je zo wel ff n mail..
verder,, vandaag weer flink lopen zweten op mijn werk.. was vandaag zo saai en ergerde me echt aan veel dingen.. maar ben wel blij dat ik geen bitches heb die tegen me bitche:P
nou ik lees dat veer vanavond moet werken dus zal miss wel ff lang gaan
voor de rest alles hier goed!
hoop dat je mij ook mist:P
kus -
16 Maart 2008 - 20:42
Papa:
Misschien wel een goed idee om stenen inplaats van ijzer te gebruiken als 't maar even sterk is, spaar je een "hoop "geld uit. Ik begrijp dat je, je de eventuele volgende keer Malawi, beter kunt laten sponseren door Lipton Ice of zo, toch lekkerder als bier s'morgens. We bellen morgen weer.
Liefs Papa en Mama. -
17 Maart 2008 - 07:03
Ingrid:
Hoi Bram,
Jouw verhalen uitprinten en inbinden en jullie hebben straks een prachtig verslag van al jullie ervaringen. Zal iedereen met plezier lezen.
En die stenen.....goed idee. Kun je misschien nu al aan gaan werken. En wat hulp van het bouwteam...of mogen die nu niet op die school meer komen?
En die piepers...klopt hoor, als de stroom uitvalt en ze hebben gekookt, en je houdt de pan goed dicht, garen ze nog behoorlijk na!!
Maar jullie komen daar niet om van de honger begrijp ik wel.
En je keel...vraag maar aan Tom, volgens mij heeft die Trachital bij hem!
Sterkte ermee, ook met de meiden (gelukkig maar 1 x in de maand chagerijnig!!!)
En stuur me het e-mail adres van je vader en moeder, kan ik ze een paar foto`s van het afscheid sturen.
Groetjes aan allemaal,
Ingrid (moeder Tom) -
19 Maart 2008 - 07:39
Caroline:
Hoi die Bram,
Leuk om alles te lezen.
Das wel een wereld ervaring zeg. Goed dat je dit doet.
We missen je wel hoor. Vooral nu we famillie feesten hebben en allemaal bij elkaar zijn. ( Pasen).
We zullen ook op jou proosten en bij de volgende BBQ ben je misschien wel weer gewoon hier.
Gaan we weer leuke dingen doen met de hele fam. Daar hoor jij natuulijk ook bij.
Ben deze week aan mijn voet geopereerd en loop nu met krukken. Beetje lastig maar gelukkig gaat het nu wel beterder met mijn voet.
Geniet van het leven daar, doe veel nieuwe en goede ervaringen op zodat je die aan ons kunt vertellen.
kus Caroline ( moeder Veerle). -
20 Maart 2008 - 09:41
Anoniem...:
Trek eens normale schoenen aan joh... popie jopie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
