9 april

Vandaag wordt onze eerste echte werkdag! Yes… Eindelijk kunnen we echt iets gaan doen. Om kwart over acht word ik wakker en meteen kom ik op een idee wat nuttig is voor het project. Als we nu in plaats van PVC glijlagers gewoon de as in van die fiets tandwielen laten lopen. Dan kan hij maar een kant op draaien want de andere kant wordt geblokkeerd. En we hebben goede lagering. Laten we vandaag op de Don Bosco school eerst maar eens gaan kijken wat er allemaal mogelijk is. Ik sta op om te ontbijten. Tom en Ernst liggen nog te slapen. Er is geen haast dus ik laat ze nog maar even liggen. Aan de keukentafel smeer ik een boterham met pindakaas en eet het op mijn gemak op. Ondertussen ga ik Ernst en Tom wakker maken. Ze maken zich ook klaar om te gaan. Ik denk dat ik mijn jas maar meeneem. Het ziet er behoorlijk bewolkt uit. Gister heeft het ook al gestortregend. Als we op de markt in de mantola stappen zien we dat naast ons een opstootje is. Een passagier van een van de minibusjes heeft blijkbaar niet betaald. Hij wordt naar de grond gewerkt en in mum van tijd staan er tientallen mensen omheen. Vreemd genoeg lijkt niemand actie te ondernemen. Die twee liggen nog steeds op te grond te worstelen. We rijden aan en missen misschien de actie. We komen aan in area 2 waar we van bus moeten switchen, daar zijn ze ook al aan het vechten. Agressieve dag vandaag! Op het busstation vragen we welke bus naar area 23 gaat. We zijn immers nog nooit met de minibus naar area 23 geweest. Een van de mensen wijst ons de juiste bus. Het is een vele grotere bus dan normaal. Eerst twijfel ik of deze bus wel naar de juiste plaats gaat. Later zien we dat het wel zo is. De chauffeur stopt op de t splitsing waar wij in moeten. De bus gaat recht door. Vanuit hier is het nog 10 minuten lopen. Ernst zegt dat het wel een flink eind lopen is. We weten alle 3 dat het maar 10 minuten is, dus waar hebben we het over? We lachen en lopen verder. Op de Don Bosco school zetten we eerst onze spullen in de office van de principal neer. Daar worden we door Jovi opgehaald. Hij neemt ons mee naar de werkplaats waar we veel tijd door zullen gaan brengen. Ook laat hij ons de zogenaamde scrapheap zien. We kijken de materialen door en zien een aantal buizen liggen die er wel goed uit zien. Als we de dunste buis opmeten zien we dat het precies de maat is die in de handleiding staat. Ook een gegalvaniseerde buis van rond 34. Geluk! De grote buis past precies om de dunnere buis heen. We kijken weer in de handleiding, Dat is precies de buis die gebruikt wordt voor de naaf en lagering. Geluk? Ja, altijd geluk! Ook hebben ze banden liggen die we nodig hebben voor het wiel en meerdere mogelijke materialen voor spaken. We slepen de buizen mee en beginnen de hendel te maken. Ook de naaf maken we. Van elke bewerking maken we foto’s zodat we een duidelijke handleiding kunnen maken als we weg gaan. Al vrij snel hebben we de hendel af. Ook de naaf is vrij snel gedaan. We beginnen spaken te zagen en lassen er al enkele op de naaf. Dit gaat wel heen snel. De helft van het mechanische gedeelte is al af in een korte dag. Als we alle materialen hebben is de complete pomp slechts een week werk. Dat ziet er goed uit! Ze hebben hier een lasapparaat waar Tom mee uit de voeten kan. Ook hebben andere handgereedschappen zoals steeksleutels, hamers, zagen etc. Het is alweer half 4 dus we moesten maar eens gaan voor de drukte. Om 4 uur zijn de studenten van de school immers uit dus zullen de minibusjes wel vol zitten. We lopen een stukje van de school af waar een hoop minibusjes langs komen. De eerste minibus heeft meteen plek. Het is weer zon grote bus zoals we op de heenweg ook al hadden. Heel relaxed.
Tom en ik luisteren muziek. Ernst heeft pech want hij is zijn mp3 speler vergeten. In area 2 moeten we overstappen. Tijdens het overstappen word ik aangesproken door een local. Hij wil me het lokale bier laten proeven. Dat bier zit hier in een pak. Ja, zoon pak net zoals een melkpak bij ons. Ik proef het maar, lekker is het niet. Helemaal niet zelfs! Na even te praten lopen we weer verder en stappen we in een minibusje. Het is behoorlijk druk dus het zal wel even gaan duren. Via een alternatieve route gaan we naar huis. In area 36 haal ik voor 40 kwacha nog wat chips. De verkopers vinden het blijkbaar nogal mooi dat ik naar een mp3 speler aan het luisteren ben. Een van de 6 weet dat het een mp3 speler is. De rest snapt er totaal niks van. Genoeg geluld! Op naar huis. Ik moest maar eens een douche nemen. We hebben goed gewerkt vandaag dus we zijn allemaal smerig geworden. Dat hoort erbij. De jongens van het constructie team zijn vandaag thuis gebleven omdat ze geen materialen meer hebben. Zij koken dus vanavond. We horen dat het kip met rijst gaat worden. Klinkt lekker. Als het eten op tafel verschijnt ziet het er ook zo uit! Het eten is alweer op. T` enige wat ik kan zeggen is dat het ook lekker was! Zo te horen gaat er vanavond ook niet veel meer gebeuren. Een aantal van de jongens schreeuwen maar wat. Echter zeggen ze totaal niets. Misschien dat de dierentuin een oplossing is. Ze zullen zich wel thuis gaan voelen in het natuurpark waar we op safari gaan. Naja, ik hoop dat Veer vanavond nog belt. Dat zou leuk zijn. Ik mis dr steeds meer. Het lijkt erop dat het niet meer gaat gebeuren. Maaaar, ik hoor mijn telefoon afgaan. Eigenlijk verwacht ik dat het Len is omdat ik hem een sms heb gestuurd dat hij me moet bellen omdat ik een idee heb. Yes, het is toch Veer. Ze vertelt dat het op school allemaal gelukt is. Daar zat ze behoorlijk mee. Verder is alles ook weer goed dus dat is goed om te horen. Na een half uurtje aan de telefoon gezeten te hebben poets ik mijn tanden en ga ik naar bed.