24 maart

Al vrij vroeg in de morgen word ik wakker en besluit ik maar in het zonnetje te gaan zitten. Maarten, Matthieu en Tom lagen nog te slapen op het strand. In de tent hebben we geen matjes dus veel verschil is er niet. Tjerk maakt wat foto’s van ze voordat ze wakker zijn. Ernst zijn we voor een klein moment even kwijt. Hij was al vroeger opgestaan en zijn spullen gaan halen bij de kamers van de dames. In de planning stond ontbijt bij Fat monkeys maar we hebben niet veel zin om weer een paar uur te moeten wachten. Chris gaat wat fruit en brood halen wat we op eten bij de tenten. Als we het op hebben gaan we onze spullen inpakken en betalen we elk 1250 kwacha voor de 2 overnachtingen + tent. Ongeveer 6 euro per persoon. Klinkt prima als je het mij vraagt. Op weg naar de kamers van de dames loop ik met mijn schoenen in mijn hand omdat het in de hitte fijner is om op slippers te lopen. Onderweg wordt meer dan 10 keer gevraagd of ik mijn schoenen wil ruilen tegen andere goederen. Dat vragen ze mij altijd. Blijkbaar vinden ze me nikies cool. Ik zeg dan altijd maar… je moet niet zitte aan me nikiesss.. Ook mijn pet wil blijkbaar iedereen hebben. De petten die ik draag zijn hier amper verkrijgbaar en al helemaal niet in de staat zoals wij ze kopen. Elke keer weer moet ik ze teleurstellen want ik wil niks ruilen. Ook heb ik geen spullen bij die ik wel wil ruilen. In de tussentijd praat ik met Isaac die in het plaatsje woont. Hij heeft ook onze boottocht naar het eiland verzorgt en tevens het eten etc. toen we aankwamen. We moeten naar Lilongwe met een busje of pickup en die kan hij wel regelen. De hij zegt dat we voor 13000 kwacha totaal met een pickup naar Salima kunnen. Ik zeg dat hij de dames moet vragen of ze ook met een pickup willen aangezien dat minder comfortabel is dan een busje. In de tussentijd laat ik de dames weten dat ze het naar beneden moeten krijgen naar 12000, dat is immers 1000 kwacha per persoon. Hij gaat ermee akkoord en na een hele hoop gedoe gaan we dan eindelijk. Tot Monkey bay wat iets langer dan een uur is zitten we in de pickup met een hoop andere mensen. Totaal zitten er 26 mensen + bagage in en op de wagen. Ik zit helemaal achter op de bagage en moet me vast klampen aan de touwen om er niet vanaf te vallen. De weg is zeer slecht dus het is af en toe behoorlijk moeilijk. Wel is dit een van de mooiste gebieden waar ik tot nu toe doorheen ben gereden. Als we aankomen in Monkey bay is iedereen blij dat we er zijn, althans dat we zover zijn dat de rest eruit gaat. In Monkey bay komen we met toeval de Amerikanen weer tegen die de dag ervoor weg zijn gegaan. Dat hadden we totaal niet verwacht. Het is overduidelijk dat de dames er minder blij mee zijn. Ze willen met ons mee rijzen richting Salima. Nee konden de dames niet zeggen, hij had immers zoveel geregeld de afgelopen dagen. Eerst gaan we langs de Peoples supermarkt om wat eten te halen en vervolgens gaan we op de pickup zitten. Nou dat is een verschil! 15 man in de bak is een heel stuk beter dan 23 man in de bak. Ook zijn er een hoop goederen uitgehaald. Ik zit op de linker achterhoek. Niet de meest comfortabele plaats maar ik zou met niemand willen ruilen. Vanaf hier kan ik alles zien. Joe heeft minder geluk. Hij zit op de laadklep en elke keer als we door een bobbel rijden vliegt hij omhoog. De rit naar Salima zal meer dan 2 uur gaan duren dus we zitten er nog wel even. De brandende zon zorgt ervoor dat iedereen mooi bijgekleurd wordt. Sommige wat minder mooi maar dat komt omdat ze rood worden. Ik word wel rood maar heel erg is het niet. Ik heb alleen hemden bij dus ik leen een t-shirt van Matthieu om mijn schouders te sparen. Het gebied waar we nu doorheen rijden is het mooiste gebied wat ik ooit in mijn leven gezien heb. Niet overal was het zo super speciaal maar het is echt Afrika. Niets om je heen alleen een zandpad. We rijden vrij hard want we gaan ongeveer 70 km per uur. Het waait hard en het zonnetje schijnt. Prachtig! Ik ben blij dat ik mijn zonnebril op heb. Ook mijn pet komt goed van pas met deze zon al moet ik hem wel achterste voren zetten omdat hij anders af waait. Na ongeveer 2 uur stoppen we en moeten we overstappen op een ander busje.
Het was ondertussen al duidelijk geworden dat we niet meer naar Salima gingen. Een andere plaats vanwaar we ook naar Lilongwe kunnen. Dat klopt, alleen zou die plaats even ver van Lilongwe zijn als dat Salima is. Niet dus! De chauffeur van het minibusje wil 950 kwacha per persoon om ons naar Lilongwe te brengen. Vanaf Salima is 550 kwacha de vaste prijs. Als klap op de vuurpijl wil de chauffeur van de pickup ook nog eens 18000 in plaats van 12000. Hij vertelt ons dat Isaac 18000 kwacha heeft afgesproken. Tegen ons heeft hij 12000 gezegd. Mooi is dat. Isaac is natuurlijk onderweg van de pickup afgegaan. Hij wilde al de hele tijd 5000 kwacha voor benzine maar die hebben we hem niet gegeven omdat we het al niet helemaal vertrouwde. Dat is achteraf maar goed geweest. Die 5000 had hij anders in zijn eigen zak gestopt en was hij er vandoor gegaan. Ook heeft hij tegen de dames 12000 kwacha gezegt en tegen andere weer 13000 kwacha. 13000 + 5000 = 18000. wat een toeval! Dit is best een probleem. We staan werkelijk waar in een dorpje wat in de middle of nowhere ligt en we kunnen nergens heen. Ook staan er 100 Afrikanen om ons heen wat niet bepaald mee helpt. Ik heb het van tevoren geregeld dus ik ga met de chauffeur praten. Hij is niet bepaald redelijk maar hij kan ook niet onder het feit uit dat we beiden voor de gek zijn gehouden door Isaak. Wanneer Lucas erbij komt kunnen we het pas op een akkoordje gooien. We komen er al met al heel goed vanaf. Ook weet hij de prijs van het minibusje wat ons verder naar Lilongwe gaat brengen nog omlaag te krijgen. Zelf rijden de Amerikanen echter maar tot Salima toe met ons mee. Voordat we in Salima aankomen stoppen we langs de weg. Kijk zegt de chauffeur een grote boom. Wanneer ik uit het raam kijk kan ik mijn ogen niet geloven. Deze boom is breder dan ons huis! Vroeger bij Bassie en Adriaan was er een aflevering over bomen in een bepaalde streek in Amerika. Dat waren de grootste bomen van de wereld. Deze boom is een heel stuk lager dan die bomen, maar hij was wel veel dikker dan dat. Als je de foto’s ziet dan zou je nog niet geloven dat het zo groot was. Juist, tijd om weer verder te gaan. Nog ongeveer 2 uur reizen te gaan. Iedereen luistert rustig zijn muziek en sommige vallen half in slaap. Het is donker in de bus dus spelletjes spelen is ook afgelopen. Rond half 9 komen we aan in area 36 waar hij ons heen gebracht heeft. Het was me een weekendje.
Na wat gereken over de kosten gaan we maar naar bed.