27 maart

Al heel vroeg wordt ik wakker. Ik was immers vroeg gaan slapen gister avond. Misschien word ik ook wel zo vroeg wakker door de kou. In de nacht daalt de temperatuur nogal! Bijna elke ochtend heb ik het koud als ik wakker word. Toch is het lekker om in bed te liggen dus ik blijf nog liggen. Het project waar we hier voor zijn blijft door mijn hoofd gaan. Wat moeten we nu gaan doen? Ik wil zo graag beginnen aan mijn nieuwe ontwerp, het moet wel beter zijn als de bestaande ontwerpen, ik zie niet wat er slechter aan zou kunnen zijn. Wanneer ik besluit op te staan eet ik wat en besluit ik wat papieren erbij te pakken. Een verslag van een van de voorgaande teams uit Kenia lees ik door. Ook vind ik de Practica handleiding die 86 pagina’s telt en gigantisch veel informatie bevat. Alles kijk ik rustig door voor verbeteringen op mijn ontwerp. Echt veel vind ik er niet maar enkele handige tips weet ik wel uit het verhaal op te vangen. Mooi mee genomen! Laat me nu onderhand maar eens beginnen. We zijn hier heen gegaan met de opdracht doe research over de maakbaarheid van de pomp en of hij überhaupt wel nodig is. Hij is nodig! Dat is mij persoonlijk al meer dan duidelijk. Of hij maakbaar is weten we pas wanneer we de pomp kunnen gaan maken op de Don bosco school.
Voordat we gaan werk ik mijn dagboek nog bij en zoek ik nog wat foto’s uit. Bijna klaar om te gaan. Ik zie Ernst met zijn tandenborstel voorbij lopen en ik kom op het geniale idee om ook mijn tanden te poetsen. Dat heb ik vandaag nog niet gedaan! Wel heb ik al mijn malaria pil ingenomen. Iedereen is klaar, we gaan! Ernst, Tom en ik lopen over de markt en gaan op de kruising staan te wachten. De eerste mantola laat ons staan in de brandende zon, hij neemt geen mensen mee. Al snel daarna worden we opgepikt. In de mantola zitten een hoop vrouwen die ons nogal interessant blijken te vinden. Ze zitten aan onze haren en zoeken constant contact. De man die naast me zit vertaalt het een en ander maar nog word me niet echt duidelijk wat ze nu willen. In area 2 stappen we over op een andere mantola richting de Standard bank. Daar stappen we uit en lopen we direct naar Alibaba wat zich aan de overkant van het kruispunt bevind. Ernst en Tom bestellen een cheeseburger met friet en cola. Ik ga weer voor nr. 1 op de lijst… Chicken & chips. Alweer is het lekker. Na gegeten te hebben lopen we richting het internetcafé. Onderweg loopt er nog een man met ons mee die om geld vraagt. Hij is zijn been verloren door een brand in huis vertelt hij. Echt lopen kon je het dan ook niet noemen met zijn houten krukken. Het voelt gewoon behoorlijk kut dat je niks kan doen voor die mensen. Als je ze wat geld geeft komen er honderden op je af en echt helpen doe je ze niet omdat het na een halve dag weer op is. Die momenten blijven altijd een beetje lastig. Het internetcafé is niet heel veel beter. Tom heeft geluk en kan alles doen, Ernst en ik kunnen totaal niets doen want ons internet is niet goed. Uiteindelijk betalen we allen niks. Dat hoeft niet omdat het internet het niet deed. Tom had dus geluk! We besluiten naar een ander internetcafé te gaan waar het internet het wel doet. Daar spenderen we een uur aan het uploaden van foto’s en verhaaltjes. Aan het eind merkt Tom op dat zijn USB stick behoorlijk heet is geworden. Na de stick uitgeprobeerd te hebben in een andere computer moeten we de conclusie trekken dat hij kapot is. De man achter de balie waarschuwde mij al dat ik mijn USB stick in de achterste USB poort moest doen toen hij zag dat ik hem in de eerste deed. Er is blijkbaar iets mis met de eerste, ik kon echter niet weten dat het bij alle computers zo zou zijn. Achteraf blijkt de man er wel vanaf te weten en zegt hij dat je hem gewoon in de achterste moet doen. Hoe kunnen wij dat nu weten! Uiteindelijk komt er niet uit. Hij kan verder niets voor Tom doen op het moment dus we besluiten maar terug te gaan. Eerst nog even langs de Seven eleven om brood te halen en daarna langs de peoples supermarkt voor wat andere dingen. We lopen maar een keer naar area 2 voor de verandering. Ach het is maar een kwartiertje lopen. 30 eurocent sparen we ermee uit! In area 2 pakken we wel gewoon een mantola. Wanneer ze area 36 roepen en we naar het busje toe lopen zien we dat het busje vol is. Er wordt wat geroepen en ik vang iets van 40 kwacha op. Vervolgens zie ik 3 mensen uitstappen en is er ineens plaats voor ons. Dit is het startpunt dus die mensen willen met het busje mee anders zitten ze er niet in. Een beetje verbaast stappen we in. Als we weg rijden vraag ik aan een van de mensen van het busje waarom ze eruit zijn gegaan. Poor people antwoordde hij. Wanneer ik vraag of ze er voor ons uit gegaan zijn lacht hij en kijkt hij weg. Nou in dat geval had ik liever op mijn beurt gewacht! Tijdens de rit praten we nog wat met de mensen. De andere mensen in de bus kijken niet bepaald blij. Ik vraag me af of dat is omdat ze van het werk af komen of omdat er mensen voor ons uit moesten. Op het kruispunt in area 36 stappen we uit. Een paar minuten is het maar lopen naar ons huis. Onderweg komen we zoals gewoonlijk weer tientallen kinderen tegen. We praten er steeds meer mee, tenminste zover als mogelijk. Ze geven ons tegenwoordig zelfs al vanzelf een box. En behoorlijk hard voor die kleine mannetjes. Volle kracht zetten ze erachter. Voordat we bij de poort aangekomen zijn hebben we er al meer dan 20 achter ons aan lopen. We zeggen goodbye en lopen naar binnen. Al snel gaan we weer naar buiten met een voetbal en spelen nog een potje voetbal met de kids. Behoorlijk lomp gaat het eraan toe! Echter is er niemand die de score bijhoudt en even teams zijn er ook niet. De lompigheid komt wellicht door het enthousiasme van de kids. Ondertussen is het al bijna 6 uur en begint het donker te worden. We gaan naar binnen net zoals een aantal van de kids. Onze beurt om te koken vandaag! We hebben in het winkeltje op de markt spaghetti gehaald en we hebben ook nog boontjes van gister. Net wanneer we gaan koken valt de stroom uit. Gelukkig is het maar voor even en kunnen we gewoon doorgaan met het koken. Het eten smaakt goed en we hebben zelfs nog een bordje over voor de watchman die de hele dag niets gehad heeft. Na het eten word ik gebeld door Veer. Ze vertelt dat ze naar de kapper is geweest en dat ze er met de tondeuse overheen zijn gegaan. Allicht geloof ik het niet maar ik praat een beetje mee. Veer denkt dat ik het wel geloof maar helaas! Ik zou het wel grappig vinden als ze het echt zou doen. Mooi anders!
De verbinding valt een paar keer weg maar ze belt terug. Uiteindelijk valt de verbinding weg en stuurt ze me een sms dat ze binnenkort weer belt. Dat zal wel want we bellen best vaak. Ik vind het altijd leuk als Veer belt, dat kan ze nooit te vaak doen als je het mij vraagt. Na het gesprek is het hier al bijna half 10 en ga ik nog wat doen achter de computer. Iedereen is al weg dus ik ga maar slapen.