3 april

Het is alweer dag nummer 30 dat we hier in Malawi zijn. Wat gaat de tijd toch snel! Voor we het door hebben zal het alweer voorbij zijn maar dat mag de pret niet drukken. Als we volop aan het werk zijn zal het nog wel een stuk sneller gaan, nou des te sneller kan ik iedereen thuis weer zien. Vandaag staat een meeting met alle studenten, ACEM en Henk op de planning. Ze hebben ons gister weten te vertellen dat we rond half 10 zouden beginnen. Uiteraard is dit in de praktijk wat later, en inderdaad.. we worden later opgehaald. In 2 ritjes worden we naar het nieuwe kantoor van ACEM gebracht. Ik ben nog niet helemaal klaar dus ik zit in het 2e ritje. Ondertussen heb ik me klaar gemaakt en ben ik nog wat gaan zonnen. Het nieuwe kantoor van ACEM is duidelijk een stuk verder weg. Met Matthieu zit ik in de achterbak van de jeep dus dat feit zou de rit ook langer kunnen lijken duren dan het in werkelijkheid is. Comfortabel zit het niet zeg met die rand in mijn rug. Matthieu lijkt er ook niet blij mee te zijn. Wanneer we aan komen op het kantoor zijn we dan ook blij dat we eruit kunnen. Het kantoor is een soort van bungalow villa in een villawijk. Het schijnt 2/3 van de huurprijs te zijn ten opzichte van het vorige kantoor. Een goede zet dus als je het mij vraagt. In de vergaderkamer staan 2 tafels en een twintigtal stoelen. Iedereen neemt plaats en we beginnen de vergadering. Er is een nieuwe werknemer bij ACEM genaamd Joussef of hoe je het dan ook mag schrijven. Hij introduceert zichzelf en maakt eigenlijk voor het eerst contact met alle werknemers van ACEM. Meteen een zware dag voor hem dus. Ieder team houdt een presentatie over hun project zodat het voor iedereen in een klap duidelijk wordt wat we gaan doen en wat de status is. Wij zijn als laatste aan de beurt omdat ik nog even iets uit wilde printen. Dat maakt het een stuk makkelijker dan alles op de laptop laten zien. Tom en Ernst gaat het presenteren in het engels niet super makkelijk af dus meestal moet ik het doen. Gelukkig vind ik het wel leuk om te doen en heb ik er geen moeite mee. Ik ga naast Joussef zitten om ons plan te laten zien. Hij lijkt het allemaal goed te begrijpen net zoals de rest van de mensen. Ik denk dat het zo allemaal wel duidelijk is. Ook wordt er gevraagd aan alle teams of ze een lijstje willen maken om alles beter in te kunnen plannen. Ik schrijf op een stuk papier van Henk dat we eigenlijk helemaal niet veel nodig hebben. Maandag om half 3 hebben we een afspraak, die is belangrijk. Voor de rest is het iedere dag naar de Don Bosco school en vanuit daar opereren. Wanneer ze komen kijken moeten ze zelf maar in plannen. Dan zitten wij tenminste de andere niet in de weg met onze planning. Na het gesprek willen Aurelian en Henk nog naar de Don Bosco school om wat dingen recht te zetten. Dit is ook duidelijk nodig. Joussef wordt meegenomen. Hij is immers de nieuwe field officer en zal daar vaker terecht komen. Wij als pompteam geven aan dat we ook graag mee willen en dat kan geregeld worden. We stappen in de jeep die ons eerst naar een tankstation brengt. Vanuit daar lopen we naar een eetcafé. Vergelijkbaar met de Alibaba is het eerste wat we denken als we binnen lopen. Waneer we de menukaart bekijken is het meer dan vergelijkbaar. Nr.1 Chicken & chips. He. Dat is bij Alibaba ook al zo. Verder op de menukaart komen we nog veel meer gelijkenissen tegen. We bestellen en wachten geduldig af tot het eten komt. Onderling praten we nog wat over de projecten tot het eten komt. Zo dat is niet alleen op de kaart hetzelfde eten, in het echt is het ook precies hetzelfde. Dat kan geen toeval zijn. Ook de pizza’s die besteld zijn komen 100% overeen met die van Alibaba. Dat is mooi! Nadat iedereen zijn bord leeg gegeten heeft spotten we een softijsmachine. Wow! Dat hebben we hier nog niet gezien en dus ook al een maand niet meer gehad. Laten we een softijsje kopen! Vanilla en Choco mix neem ik net als Aurelian en Ernst. Als ik hem op heb neem ik er nog maar een. Vanilla deze keer. Ach ja. Het kost maar 70 eurocent. Vervolgens gaan we naar de Don Bosco school. Daar gaan we een gesprek aan met de principal. Ondertussen wordt de docent opgeroepen die over ons project gaat. We praten buiten met hem over het project en komen ook nog een leerling tegen die we eerder ontmoet hebben. Ze zien toekomst in het nieuwe design en we spreken af om dinsdag van start te gaan. Zo, dat is een mooi vooruitzicht! Na de gesprekken gaan we terug naar huis. De dames koken dus dat is makkelijk voor ons. Vanavond zijn we door Henk uitgenodigd om een biertje te komen drinken in Oldtown. Die kans grijpen we met beide armen aan. Alle jongens behalve Maarten stappen in de taxi die ons naar Oldtown brengt. We beginnen bij Don Brioni’s bistro. We hebben daar eerder al eens gegeten en het was daar goed te doen. Nu drinken we er een paar biertjes met Henk. Vervolgens gaan we naar the Diplomat die zich 100 meter rechts van Alibaba bevind. Schuin tegenover de Standard bank. We drinken er nog wat biertjes en praten wat onderling. Echt veel contact met de lokale mensen is er niet. Alle vrouwen die hier rondhangen zijn aan het vissen. Ze willen allemaal een rijke man. Althans zo lijkt het. Het is alweer laat genoeg en de jongens van het bouwteam moeten morgen op tijd op. We besluiten de taxi naar huis te nemen. Thuis aangekomen gaan we al snel slapen.