16 april

Ging het allemaal maar wat vlotter in Afrika. Dan hadden we vandaag tenminste materialen kunnen halen en ons zelf nuttig maken. We kunnen werkelijk waar niets doen. Het ontwerp van de pomp is ondertussen ook al 10 keer uitgedacht dus dat wordt hem ook niet. Tom is ziek dus hij blijft vandaag lekker thuis. Ernst blijft bij Tom. Ik ga op mijn beurt maar naar oldtown. Er moet nog boodschappen gedaan worden. Matthieu, Tjerk en ik nemen het op ons. Eerst gaan we nog langs wat winkels en lopen we over de markt. Tjerk heeft nog slippers nodig en een paar paar sokken. Als we bij een van de markstands staan besluit ik ook maar sokken te gaan kopen. 200 kwacha voor 3 paar Nike sokken. Van die enkelsokjes zijn het, maar wel dik dus ze zijn hopelijk wat duurzamer dan die standaard enkelsokjes die je in Nederland koopt. Vanuit de markt lopen we over een gare houten brug die zo te zien door wat locals is gemaakt. Jammer dat ik nu mijn camera niet bij heb. Alleen mijn telefoon, dus daar maak ik dan maar een foto mee. Wanneer we aan de overkant komen staan er wat gasten en die zeggen dat we 10 kwacha moeten betalen. Er staat wel een bordje met 10 kwacha maar ze kunnen ons net zo goed flashen. Naja, we wachten even af en als er een vrouw aan komt lopen wachten we gewoon tot zij betaald. Dat doet ze dus het is wel voor de echtes. Tjerk zegt dat we wel 20 kwacha pp betalen als we terug lopen, maar dat zijn we lekker toch niet van plan HAH. Vanuit daar lopen we regelrecht naar Alibaba. Allicht! Chicken & Chips. Ditmaal krijg ik een onverwacht telefoontje van Mr. Flemmings. Hij zegt dat hij me nu thuis op laat halen om materialen te gaan halen. Daar had ik dus niet op gerekend. Ik vertel hem dat we bij Alibaba zijn dus stuurt hij Duke hierheen om me op te halen. Net als we klaar zijn met eten komt hij aan. Samen rijden we naar een plaats waar we Flemmings ophalen. Op naar Promat. Daar hopen we alle PVC onderdelen te vinden voor de pijp. Na ongeveer een half uurtje rijden komen we aan. Zo te zien hebben ze genoeg PVC hier. Hopen dat ze ook de goede maten hebben. Het uitleggen blijkt al snel lastig te zijn als je geen tekeningen hebt. Ze hebben in de schappen zoveel onderdelen dat ik maar besluit zelf te gaan zoeken. Tevergeefs. Ze hebben zoveel, maar niet wat ik nodig heb. Een stukje mis ik nog. Het essentiële stukje natuurlijk! Zonder enig resultaat word ik thuis weer af gezet. Morgen weer een dag. Dan komt Duke me ophalen rond de middag om verder materialen te zoeken. Na het eten gaan we naar de local bar toe. Geoffrey is daar waarschijnlijk wel. Zoals altijd zal het wel weer gezellig worden. En ja hoor, de bekende zijn er! Ook is er een gast die er precies zo uit ziet als 50 cent. Prachtig! Hij praat zoals 50, hij ziet eruit zoals 50 en hij is bijna zo breed zoals 50. Mooi leven. Wanneer we voorstellen verteld hij dat hij Billy heet. We wisselen telefoonnummers uit zoals we hier wel vaker doen. Hij gaat vaak naar de sportschool omdat hij net zo breed wil worden als 50 cent. Dat is voor hier best wel luxe, de meeste mensen kunnen dat niet betalen!
Het leuke is dan ook nog dat hij vraagt of ik met hem mee wil gaan. Ik betaal wel voor je zegt hij. Ow? Dat is weer eens wat anders. Over en weer worden er wat biertjes voor elkaar gekocht. Ook is Geoffrey erbij. Buiten de poort halen we beide een zakje chips en komt er een fotograaf langs. Hij maakt een foto als we tegen de muur van het poolcenter staan. Die wil ik zien!